Ik heb zo juist nog even de ondertitels bij de foto's van gisteren gezet. Dat lukte niet i.v.m. computeruitval. Veel lees en kijk plezier.

19 juni 2009 van Inverness naar Portmahomack

We lopen vanuit de camping eerst naar de bieb in het centrum van Inverness om te internetten. Hoera! Paul is geslaagd voor zijn eindexamen VWO. Proficiat. Iedereen bedankt voor de leuke reacties op het weblog. Dé, heel veel succes, we hopen dat je gauw weer goed op de been bent, sterkte! Tot nog toe konden we in elke bieb internetten, je moet wel eerst lid worden maar dat is gratis en ook internetten kost niks. Vervolgens gaan we een rit om Loch Ness heen maken. Tot aan Fort Augustus en aan de andere kant weer terug. We bekijken natuurlijk kasteel Urquhart halverwege aan de westkant en pas aan de oostkant wordt het echt fantastisch; schitterende vergezichten op de hoge bergtoppen en de waterval van Foyers, waar het bruine water naar beneden dondert. Ook de dichter Burns was hier ooit en schreef er een gedicht over. Na Inverness gaan we verder noordwaarts en stoppen in Rosemarkie waar we het Groamehouse bekijken. Het is een museum waar een collectie Pictische steehiërogliefen te bewonderen zijn. Het zijn een soort van grote (zo'n 2 meterhoge) grafstenen vol met symbolen en afbeeldingen, gemaakt door de Picten die hier in de 8^e en 9^e eeuw naar toe kwamen. In deze streek van Schotland zijn veel van deze beeldhouwwerken gevonden. We besluiten de Picten-route die hier is uitgezet te gaan volgen; hij ligt ook op onze weg naar het noorden. De veerboot Cromarly naar Niggs blijkt kapot te zijn dus moeten we een heel eind omrijden om aan de andere kant van deze fjord te komen. We eindigen de dag in Portmahomack op een kleine camping naast een grote kerk. We worden door iemand attent gemaakt op een optreden in de plaatselijke Carnegie-Hall. We gaan er heen en maken een schitterend optreden mee van de zangeres/fluitiste Naula Kennedy (van oorsprong Ierse) en haar begeleidingsgroep Azulejos, een Frans/Braziliaanse flamenco/jazzgroep die een toer door Schotland maken onder de naam:'Voyage de nuit'. Helemaal te gek!!

20 juni 2009 zaterdag Van Portmahomack naar Helmsdale

We brengen de sleutel van de toiletten terug naar de dominee en gaan eerst in een van de plaatselijke kerken Pictische stenen bekijken. Ook hier een prachtige collectie, compleet met videopresentatie. We volgen de door borden aangegeven Pictenroute en bekijken achtereenvolgens stenen bij Hilton of Cabbol, Shandwick, Nigg, Tain en Edderton. Tussen Goldspie en Littleferry maken we een korte stop aan het water. Er moeten hier zeehondenkolonies zijn. En inderdaad we spotten een zeer luidruchtige die elke keer duidelijk laat horen waar hij rondspartelt. Als we bij Helmsdale aan de haven een korte pauze houden besluiten we het voor vandaag voor gezien te houden; dit is een prachtige plek om te overnachten. De zon schijnt al de hele dag volop; het was een prachtige dag.

21 juni 2009 zondag: Naar het verste punt van Schotland

Vandaag is de langste dag en meteen ook de zonnigste dag tot nu toe. We verlaten Helmsdale al vroeg en rijden (alweer!) langs een schitterende kust via Wick naar John o'Groats, de noordelijkste nederzetting van het vaste land, genoemd naar de Hollander Jan de Groot die er in 1509 woonde. Op Duncansby Head is een uitkijkpunt waar we de Orkney's goed zien liggen met de hoge kliffen. We maken een wandeling van twee uur over de hoge kust en zien op de rotskust en de rotspunten veel zeevogels: verschillende soorten Zeemeeuwen, Alken (die precies op pinguïns lijken alleen kunnen zij wel vliegen), Aalscholvers en Papegaaiduikers (Puffins heten die hier). Een punt dat eigenlijk nog net wat noordelijker ligt is kaap Dunnet Head. Ook hier gaan we kijken. Helemaal te gek! Via Thurso, ( waar we geen plek vinden om te mogen overnachten) komen we uit in Portskerra. We volgen de bordjes haven en doodlopende weg en komen uit bij een bootramp. Inderdaad einde van de smalle weg, maar wel aan zee en een plekje om de camper te parkeren voor de nacht. Kon niet beter!!

22 juni 2009 Naar Durness.

Ons eerste doel vandaag is het Strathnavermuseum in Bettyhill. In een foldertje lazen we dat er veel over de familie Mackay te vinden is (nicht Mary in Singapore is met een Mackay getrouwd). Ook willen we wat meer weten over de 'Clearances' door de Hertog van Sutherland die begin 1800 hier hele families van het land verdreef om schapen te kunnen houden. De beheerder van het museum vertelt honderd uit over de geschiedenis, geologie, en politiek van deze streek. Het museum is de moeite van het bekijken waard. Aan de hand van een brochure gaan we wat plaatsen bekijken waar nederzettingen met de grond gelijk zijn gemaakt. Dan rijden we via de A836 langs de noordkust richting Durness. Deze weg is grotendeels eenbaans met af en toe een passeerhaven om tegenliggers te kunnen passeren. We klimmen regelmatig over bergen heen die hier met heide begroeid zijn. De schapen lopen overal los tussen wildroosters. Van bovenaf hebben we schitterend zicht op de fjorden Kyle of Tongue en Loch Eriboll. Als we in Durness aankomen, liggen de bergtoppen in een nevel die naarmate de tijd verstrijkt steeds lager komt te hangen. Het miezert af en toe, maar wat een sfeer! We zoeken de camping op en kunnen een van de laatste plaatsen met stroom bezetten. We laden de laptop en het fototoestel op en de was gaat in de machine. Gelukkig zijn er hier ook drogers. Durness zelf is maar klein, wat pubs, B&B's, Sparwinkel en restaurant. Geen bibliotheek om te internetten; dat moet dus morgen maar gebeuren op weg naar Ullapool, als we via de westkust weer afzakken naar beneden.

23 juni 2009 Van Dirness naar Ullapool

Vandaag een schit-te-ren-de dag. Volop zon de hele tijd, heldere lucht met vliegtuigsporen en de meest fan-tas-ti-sche vergezichten! De route ging vandaag door ruig berglandschap met na iedere bocht weer een nieuwe 'Loch', meestal spiegelglad. Hier kan Nieuw Zeeland niet aan tippen. Kale rotsachtige bergen, groenbegroeide, smalle weggetjes en heel veel schapen en lammetjes, vooral op en langs de kant van de weg. De smalle weggetje hebben niet echt veel 'by-passes '. Zo ook die na Inverloch. Passeren moet dan ook op de geregeld aanwezige 'passing places'. Dat gaat soepel met alle tegemoet komende èn achterop komende auto's. Opeens staan we echter tegenover een stel op een dikke motor, terwijl er geen 'passing place' voorhanden is.Ik draai zoveel mogelijk langs de kant en de motorrijder probeert zich erlangs te wurmen. Het is echter te krap, de berm te laag, zodat hij met vrouw en motor omvalt op een rotsblok dat langs de weg ligt. Iedereen verschiet zich wild natuurlijk. Uiteraard helpen we hen overeind. Eerst wordt mevrouw onder de zware BMW uit gehaald. Hij zit nog met zijn been vast. We gaan op het achterwiel staan om de rest van het bakbeest wat lift te geven, waarop de motorrijder met Nart het ding weer recht kunnen duwen. Gelukkig is er met hen niets vervelend gebeurd, alles is nog heel.

Het plaatsje Ardmair aan de Annet Bai met vele eilanden voor de kust is onze middagstop. Het kiezelstrand hier bestaat uit platte stenen, die zich uitstekend lenen om kunstige stapelingen van te maken. Passanten dragen daar steevast hun steentje aan mee. Wij ook dus.

Na drieën krijgen we Ullapool ver beneden in het zicht. We kijken in de stad wat rond en zoeken dan de bibliotheek op. Daar zet ik weer de nodige foto's op Internet. Net als ik die serie af wil sluiten valt de hele internetverbinding in de bibliotheek uit. Geen verhaal en we kunnen dus ook niet controleren, wat er wel over is gekomen. Niets aan te doen op het ogenblik.

Bij de plaatselijke TESCO nog boodschappen gedaan om dan de A835 draad weer op te pakken. Aan deze weg langs Loch Broom bekijken we nog enkele parkeerplaatsen op geschiktheid om te overnachten, maar laten die liggen.

We vinden om 17.30 een prachtig plekje aan de A832 richting Dundonnel, waar we een mooie terugblik hebben over Strath More en Loch Broom.

We genieten van het uitzicht, het zonnetje. Ook na het eten blijft het nog lang lekker buiten.